Erotyzm – co to? Słownik Kopalińskiego definiuje erotyzm jako miłość zmysłową; wybujałą pobudliwość 1. Według Georgesa Bataille’a erotyzm, w przeciwieństwie do seksualności zwierzęcej, jest „bezpośrednim” przejawem doświadczenia wewnętrznego, zwodzi nas tym, że nieustannie szuka przedmiotu pożądania na zewnątrz, ale ów przedmiot odpowiada wewnętrznej potrzebie2. Erotyzm jest więc tym, co odróżnia nasze zachowanie od kopulujących zwierząt, duchowym przeżyciem związanym z czymś głębszym niż instynktowna prokreacja. Człowiek od samego początku stworzony zostaje do bycia z drugim. Ciało odgrywa w tym pierwszorzędną rolę – najzwięźlej można to streścić, mówiąc, że ciało po prostu objawia człowieka3. Georges Bataille zaznacza jednak, że seksualność człowieka nie zawsze jest erotyczna. Staje się taką, gdy odrywa się od pierwotnej zwierzęcej potrzeby4. Teoretyk ten zwraca również uwagę na miłość łączącą się nieustannie ze śmiercią. Zauważa, że eros posunięty do ostatnich granic staje się śmiertelny, a granice wolności seksualnej musiały występować już od czasów pierwotnych, ponieważ od zawsze istnieje fundamentalna reguła wymagająca od nas poddania się wspólnie ograniczeniom5. Ten sam badacz zdefiniował sens erotyzmu jako pochwałę życia nawet w śmierci, przywołując słowa markiza de Sade, że najlepszym sposobem na oswojenie się z myślą o śmierci jest skojarzenie jej z rozpustą6. Myśl ta najlepiej oddaje związek eros i tanatos. Georges Bataille wskazuje również, że lepiej dla człowieka, jeśli się upodli, wyrzucając erotyzm na śmietnik, niżeli sprowadzi aktywność płciową do neutralności7. Freud z kolei w swoich wykładach ironicznie mówił o seksualności człowieka jako o czymś nieprzyzwoitym, o czym nie należy mówić8. Twórca psychoanalizy ze względu na swoje zainteresowanie ludzkimi popędami został zapamiętany jako wyzwoliciel seksu, a jego teorie stały się częścią ideologii feministycznej ze szczególnym naciskiem na osiągnięcie seksualnego spełnienia.